Karaağaç, gölgede dikim yapmanın yanı sıra kaliteli kereste toplamak için tercih edilen bir ağaçtır. Bununla ilgili gerçeklerden bazıları, bu yaprak döken ağacı diğerlerinden ayırt etmenize yardımcı olacak bu makalede sunulmuştur.
Karaağaç ağaçları, gölgeli alanlarda ve yüksek trafikli yerlerde çevre düzenlemesi için dikilmiş mükemmel seçeneklerden bazılarıdır. Şekilleri, boyutları ve uyarlanabilirlikleri hakkındaki gerçekler o kadar etkileyici ki, daha önce yol kenarlarında ve halka açık yerlerde büyümek için popüler bir ağaç haline geldiler. Bununla birlikte, 20'nin başlarında bir hastalık saldırısıinci yüzyıl bu ağaç çeşitlerinde büyük bir bedel aldı ve bu tür milyonlarca ağacın ölümüne yol açtı.
İlginç gerçekler
Amerikan karaağaç ağacı, Kuzey Amerika'nın doğu kısmına özgüdür. Vazo benzeri bir şekil veren, dalları yayılan, arzu edilen bir kanopiye sahiptir. Ağaç kısımları diğer ağaçlardan farklı karakteristik özelliklere sahip olduğu için tespit edilmesi zor değildir. Yüksekliği, kültüre göre farklılık gösterir, ancak ortalama yükseklik neredeyse aynı yayılma ile 90 fit kalır. Olgunlukta, sağlıklı bir ağacın çevresi çap olarak yaklaşık 2 - 4 fit ölçer. Bu çeşitlerle ilgili daha fazla husus aşağıda vurgulanmıştır:
Taksonomi
Botanik sınıflandırmalarında sırayı paylaşırlar Rosales gül ile. Ancak aileleri Ulmaceae, yaprak döken ve yaprak dökmeyen ağaçlardan oluşan bir grubu kapsar. Bu bitkilerin yaprakları ve kabukları zamklı maddeler içerir. Bilimsel olarak cins adıyla temsil edilirler Ulmustür isimleri çeşide göre farklılık gösterirken.
Yapraklar
Yaprakları ince dallarda farklı bir şekilde düzenlenir ve sonbaharda sarımsı bir renk alır. Yaprakları (3 - 6 inç uzunluğunda), tek veya çift dişli olmak üzere tırtıklı bir kenar boşluğuna sahiptir ve tepeye doğru sivrilir. Diğer özellikler arasında asimetrik taban, tüylü alt taraf ve çoklu dallanma damarları bulunur.
Bağırmak
Dış kabuğu grimsi renktedir ve pulların, olukların ve çıkıntıların varlığını gösterir. Çin karaağaç ağacının kabuğunun soyulması, süs ağacı olarak kullanım için arzu edilen bir özelliktir. Kaygandır ve iç lifli kısmı, çeşitli tıbbi problemleri hafifletmek için şifalı bitkilerde kullanılır.
Çiçek ve Meyve
Apetalous çiçekleri göze çarpmıyor. Genellikle ilkbaharda gelişirler, küçük boyutlu ve yeşil veya kırmızı renklidirler. Bazı karaağaç ağaçları meyve verirken, diğerleri üretmez. Ortadaki küçük çentikten ayırt edilebilen meyve türüne samara denir. İki kanat benzeri yapıya sahip olan yeşil meyve, yuvarlak şekilli bir tohumu çevrelemektedir.
Dikim Faktörleri
Bu tür ağaçların dikilmesi, diğer yarı yaprak döken veya yaprak döken ağaçların dikilmesinden farklı değildir. Yetiştirmek için verimli, iyi drene edilmiş, nötr toprağı (tercihen killi veya kumlu tınlı) olan güneşli bir alan seçebilirsiniz. Ek olarak, optimal hava sirkülasyonunu sağlamak, hastalık ataklarının olasılığını azaltmak için bir zorunluluktur.
Bakım
Büyümenin ilk aşamalarında veya fidan büyüme alanına yerleşene kadar karaağaç için sıkı bakım gereklidir. Köklerin hızlı büyümesini sağlamak için toprağın her zaman nemli olduğundan emin olun. Ağaç olgunlaştıktan sonra, zayıf dalları çıkarmak ve sağlıklı büyümesini desteklemek için üç yılda bir budayın.
Hastalıklar
Amerikan karaağaç ağacı, Hollanda karaağaç hastalığına karşı hassastır. Amerika'da bu tür ağaçlarda yaygınlaşan bu mantar hastalığının, ithal edilen Avrupa kerestesinin (1930'larda) taşıyıcısı olduğu düşünülmektedir. Karaağaç kabuğu böceği, patojeni süs ağaçlarına iletmekten sorumludur.
Hastalık Etkisi
Bu hastalığın istilası genellikle yaklaşık 40 fit yüksekliğe ulaşan ağaçlarda görülür. Mantar enfeksiyon kaptıktan sonra damar demetlerini bloke eder ve suyun ve besin maddelerinin kalan kısımlara dağılımını azaltır. Enfekte olan ağaç bir süre sonra ölür. Tarih itibariyle, bu hastalık için etkili bir kontrol önlemi bulunmamaktadır.
Dolayısıyla bunlar karaağaç ile ilgili bazı hususlardır. Hastalıklı Amerikan çeşitleriyle uğraşmak yerine, bahçecilere hastalığa dayanıklı olanları dikmeleri önerilir. Aynı şekilde, yukarıda bahsedilen hastalığa dirençli hibrit çeşitler (American Liberty, Delaware ve Independence), Kuzey Amerika'daki genel plantasyon için geliştirilmiştir.
