Mango ağaçları kuvvetli bir şekilde büyür ve zamanında budama yoluyla sakinleştirilmelidir. Ağacın önümüzdeki yıllarda sağlıklı çiçek ve meyve vermeye devam etmesini sağlamak için uygun mango ağacı bakımı yapılmalıdır.
Mango ağacı ve yaprakları asla yakılmamalı veya yakıt olarak kullanılmamalıdır çünkü gözleri ve ciğerleri ciddi şekilde tahriş edebilir. Oysa alerjenin varlığı urushiol olgunlaşmamış bir mangodan yapraklarda, gövdelerde ve saplarda kontakt dermatite neden olabilir.
Genellikle mango ağacı olarak bilinir, Mangifera indica L. Burma ve Hint kıyılarına özgüdür. Bu tropikal ve yaprak dökmeyen ağaç cinsine aittir. Mangifera ve aile Anakardiyaceae. Mango ağaçları dona tahammül edemezler ve sıcaklık 30 ° Fahrenheit'in altına düşerse ölmeleri veya onarılamaz hasarlara maruz kalmaları muhtemeldir.
Mango ağacı, 30-45 fit yüksekliğe ulaşabilir ve 30-40 fit yüksekliğinde yoğun ve yuvarlak bir kanopiye sahiptir, bu da onu mükemmel bir gölge ağacı yapar. Bu sağlam ağaç, iki veya dört ana sabitleme köküne dallanan 20 fitlik bir ana kök geliştirebilir.
Bir mango ağacı yeterli alan, beslenme ve bakım sağlanırsa yüzlerce yıl yaşayabilir. Bir mango ağacına bakarken hatırlanması gereken bazı önemli şeyler aşağıdadır.
Tohum Çeşitleri
Mango Tohumu
Mangolar, tohumlama ve aşılama yoluyla çoğaltılabilir. Monoembriyonik ve poliembriyonik, mango ailesinde bulunan ve her biri farklı büyüme yönlerine sahip olan iki tür tohumdur.
monoembriyonik kültivarlar, tek embriyo tohumları üretmek için çapraz tozlaşma gerektirir. Bu tohumlar hem erkek hem de dişi ebeveynleri içerir. Monoembriyonik tohumların kuvvetli bir şekilde filizlenmesine rağmen, fidelerinin ana cinsine benzemeyen ve kalite, boyut ve verim bakımından farklılık gösteren meyveler taşıdığı kaydedilmiştir.
poliembriyonik tohumlar birden fazla embriyo içerir, bunlardan biri gametik olabilir veya olmayabilir ve diğerleri çekirdek (nükleer) hücrelerden gelişir. Bu tür tohumlar, gamet olmamasına rağmen çekirdek embriyolarının yardımıyla meyve verebilmektedir. Poliembriyonik tohumlardan üretilen meyveler ana ağacın klonları olduğu için bu tohumlar yetiştiricilik için tercih edilir. Böyle bir tohumdan elde edilen ağaç, ebeveyninin özelliklerini kopyalayacaktır.
Aşılama
Aşılamanın amacı, olgun meyve veren bir ağacın özelliklerini tohumdan yetiştirilen bir fidanın anacı ile harmanlamaktır. Bu süreç, filizin özelliklerinin klonlanmasına ve gelecekteki bahçeciliğin sürdürülmesine yardımcı olur, böylece hastalığa daha dirençli, üretken ve ticari bir mango mahsulü verir.
Mango Fidanı
Çoğu yetiştirici, mango bitkilerini aşılamayı tercih eder, bu da kaplama veya yarık aşılama yoluyla yapılabilir. Bir mango fidanı, sıcaklığın 75 ° Fahrenheit'in üzerinde olduğu yaz aylarında her zaman aşılanmalıdır. Aşılama, ağacın tohumdan yetiştirilen bir ağacın 7-9 yıla kıyasla 2 yıl içinde meyve vermesine de yardımcı olur.
Başarılı bir şekilde aşılanacak filiz, anaç ile birleşirken yaprak içermemelidir. Poliembriyonik bir bitkinin anacı aşılama için kullanılmalıdır, böylece anaç, ana bitkinin yanı sıra filizin de istenen özelliklerini muhafaza eder. Kaplama aşılama, ağacın ömrü boyunca muhafaza edilen iki parçalı ağacı içerir. Oysa yarık aşılama, ağacın uzun bacaklı olmasını önlemek için budanması gereken dik bir ağaç içerir.
İçinde kaplama aşılamaanaç sapının yan tarafına bir kesi yapılır. Daha sonra, yeni yapılmış kesiğin ve açığa çıkarılan sapın kanatçığının içine istenen filizden bir kama yerleştirilir. Anaç hücrelerine temas edebilmesi için filiz her iki taraftan soyulmalıdır. Aşı bandı kesiğin ağzına yerleştirildikten sonra gövdenin etrafına bir aşılama bandı sarılmalıdır.
İçinde yarık aşılama, uç tomurcuk kırpıldıktan sonra aşı için kesi anaç başından yapılır. Anacın açıkta kalan baş kısmına dikey bir kesi yapılır, burada filizin kaması yerleştirilir. Filiz genellikle 2 hafta içinde yapraklardan filizlenir, ancak son derece yavaş vakalarda birkaç ay sürebilir. Aşılamadan sonra bitkinin gübrelenmemesi ve ikinci fışkırmanın veya yeni yaprakların ortaya çıkmasının beklenmesi önemlidir.
Mango çiçekleri
Mango çiçekleri
Çiçekler, kendi kendine tozlaşan hermafrodit ve aynı anda çiçek açan erkek (monoecious) çiçeklerden oluşan çiçeklenmeden doğar. Bu yüzlerceden sadece birkaçı meyveye dönüşür. Mango çiçekleri ayrıca arılar, sinek kuşları, meyve yarasaları ve kelebekler gibi çeşitli böcekler ve kuşlar tarafından tozlanır.
Çiçekler Aralık veya Ocak aylarında çiçek açar ve Nisan başına kadar kalır. Çiçekler dalları doldurur ve ölümcül paniğe kapılır ve 4.0-15 inç uzunluğunda çiçeklenme olur. Çiçekler beyazımsı krem renkli, küçük ve beş yapraklıdır. Bir önceki sezonda aşırı üretim yapan ağaçlara ekstra özen gösterilmelidir. Ağaçların gelecek sezonda çiçek ve meyve vermesini sağlamak için bu tür ağaçların budanması ve daha fazla yem sağlanması gerekir. Bazen meyvelerin gerekenden daha erken ortaya çıkmasını önlemek için salkımların da budanması gerekebilir. Şafakta ve alacakaranlıkta sıcaklığın sertleştiği bölgelerde, çiçekler, hava stabilize olana ve meyvelerin oluşması için elverişli hale gelene kadar kırpılabilir.
Mango
Olgunlaşmamış mangolar
Diğer meyve veren ağaçların aksine mango ağacı 4-5 ay boyunca sulu meyveler sağlar. Meyvelerin olgunlaşması ve olgunlaşması 3-6 ay arasında herhangi bir yerde gerçekleşir. Mango ağaçları, en uygun koşullarda yetiştirildiğinde, mayıs ve eylül ayları arasında meyve vermeye başlar ve bu da onu mükemmel bir meyve ağacı haline getirir.
Meyvelerin kalitesi, boyutu, rengi, çekirdeği ve aroması büyük ölçüde çeşidine, klonuna, toprağın pH seviyesine ve verilen bakım miktarına bağlıdır. Üretilen birçok meyveden birçoğu, ağaç tarafından alan yetersizliği nedeniyle yarıda kalacak ve rüzgar ve kuşlar tarafından yerinden edilecek. Meyvenin kabuğu altın sarısı, kırmızımsı turuncu, pembe veya yeşil olabilir. Çoğu mango çeşidi yılda yalnızca bir kez üretim yaparken, bazı çeşitler yılda iki mahsul verir.
Mangolarda böbrek şeklinde tohumlar bulunurken, meyvenin kendisi dikdörtgen, yuvarlak, küçük veya büyük olabilir. 'Meyvelerin kralı' olarak bilinen mango, kaju ile yakından ilgilidir ve C, A, E, B6, karbonhidratlar, proteinler, yağlar, bakır, potasyum ve sodyum açısından zengindir. İnsanlar dışında sincaplar, kargalar ve diğer kuşlar da bu meyveyle beslenir.
Mango Ağacı Bakım Gereksinimleri
Sıcaklık
Mango ağacı
Mango ağaçları, 10-12 USDA sertlik bölgelerinde iyi büyür. Tropikal olan mango ağaçlarının gelişmesi ve kaliteli meyveler vermesi için tam güneşe ihtiyacı vardır. Bu ağacı gölgelikli bir ağacın altına dikmemek daha akıllıca olacaktır. Diğer dayanıklılık bölgelerinde bodur çeşitler yetiştirilebilir. Ancak, sıcaklıklar düştüğünde bu ağaçların kapalı alanlara getirilmesi gerekir.
Bir mango ağacı sık sık hareket ettirilmekten hoşlanmaz, bu nedenle nihai boyutunu ve yayılmasını göz önünde bulundurarak yerini akıllıca seçin. Tohumdan yetiştirilen bir ağaç olması durumunda, fidan, 3 fit boyunda olur olmaz ve ikinci parti yaprak görünmeden önce kabından aktarılmalıdır.
Bir mango bitkisini yeniden dikerken, bitkiyi asla sapından çekmemeyi unutmayın, çünkü ani sarsıntı kökleri şok edecek ve ekimden sonraki birkaç gün içinde onu öldürecektir. Kök bilyeyi çıkarmak için kap yanlardan ve alttan kesilmelidir. Kök top, taze bir gübre tabakası ile birlikte dört inçlik bir deliğe yerleştirilmelidir. Optimum toprak aralığı pH 5.5-7.5 arasında olmalıdır. Toprağı kısmen organik kompost ve biraz turba yosunu ile doldurun. Kök topunun toprağın birkaç inç yukarısında olduğundan ve nemi tutmak için ağacın etrafında hafif oyuk bir berm yapıldığından emin olun.
Sulama ve Besleme
Bu ağaç kuraklığa dayanıklı olsa da nemi takdir eder ancak ıslak ayaklara tahammül edemez. Durgun suda büyümez ve iyi drene edilmiş toprak gerektirir. Kök top nemli tutulmalı ancak asla su ile tıkanmamalıdır. Fidan dikildikten sonra bitki önümüzdeki 2 hafta boyunca gün aşırı sulanmalıdır. İkinci sifon veya yaprak kümesi göründüğünde, sulama haftada ikiye düşürülmelidir. Kış mevsiminde ağacı sulama sıklığını azaltmalı ve mango bitkisini iki haftada bir sulamalısınız.
İlk iki yıl boyunca sadece organik gübre kullanılmalıdır. Daha sonra, azot, potasyum ve fosfor içeren gübreler, yeşillik ve çiçek üretimini teşvik etmek için kullanılmalıdır. Budama sırasında çıkarılan dik dallar malç olarak dönüştürülmeli ve yeniden kullanılmalıdır. Mango ağacının çiçeklenme mevsimi başlamadan önce beslenmesi önemlidir, böylece sağlıklı meyveler üretmek için yeterli enerjiye sahip olur. Balık emülsiyonu ve kemik unu da yerleşik bir mango ağacı için popüler bir gübredir.
Budama
Mango yaprağının değişen renkleri ilginç bir saat yapar. Yeni yapraklar 10-20 yapraklık bir grupta filizlenir. Oldukça parlak ve parlak yeşil bir görünüme sahip olan bu yapraklar, rengi kahverengiden kırmızımsı-mora dönerek koyu yeşile döner. Bu değişen tonlar, mango meyvesinin çeşitliliğini deneyimli bir bitkiciye verir. Yapraklar yaprak dökmeyen, basit, sırayla yerleştirilmiş ve 10-35 cm uzunluğundadır. Budama, verimi artırmak, hava dolaşımını iyileştirmek ve haşereleri ve hastalıkları kontrol altına almak için yapılır. Genç bir fidanın 2.5-3.5 feet'e ulaşır ulaşmaz budanması gerekir, böylece bitkinin daha hızlı büyümesi sağlanabilir. Yeni bir bitki veya fidanı budamanın tek yolu, uç tomurcuğu kırpmak ve bitkinin yüksekliğini yarım veya bir fit azaltmaktır.
Dik bir yükseliş yerine gür bir yayılış sağlamak için 2-3 yıllık genç bir ağacın budanması gerekir. Güçlü bir ağaç olduğu için, daha çok çiçek ve meyve üretecek bir duruma yol açacak şekilde büyümesi sakinleştirilmelidir. Dış yeşilliklerin devrilmesi, daha hızlı çiçeklenme ve meyve veren daha fazla büyüme noktasına izin verecektir.
Yerleşik ağaçlar için, optimum genişliği korumak için kanopinin kenarlarını kesmek çok önemlidir. Her iki işin aynı anda yapılabilmesi için budama meyveler hasada hazır iken yapılmalıdır. Bir mango ağacı asla yapraklarının% 30-33'ünden daha fazla budanmamalıdır. Bu sınırın aşılması, ağacı daha fazla yaprak üretmeye zorlayacak ve böylece bir sonraki mevsim için meyve veremeyecektir. Mango ağacı çok yoğun olduğundan, hava ve güneş ışığının dolaşımını kolaylaştırmak için gölgelik açmak için budama yapılmalıdır. Daha açık ve gür bir ağaç sadece meyvenin rengini ve kalitesini artırmakla kalmaz, aynı zamanda zararlıları ve hastalıkları da kontrol altında tutar.
Ağacın tepesi alt tabakaya göre daha kuvvetli büyür ve bu nedenle dik dalların ağaçtan kesilmesi gerekir. Bu dik dallar, topraktaki besin maddelerinin çoğunu emer ve fazla nitrojeni depolar, böylece ağacın geri kalanının eşit şekilde büyümesini veya sağlıklı çiçek ve meyveler taşımasını engeller. Dik dallar, boynunun bir kısmı sağlam tutularak çıkarılmalıdır. Dal-boynu sağlam tutmak, ağacın şoka girmesini önleyecektir. Alttaki dalların budanmasına gerek yoktur çünkü bunlar ileride meyve verebilir. Ancak, ağacın çok gür olması durumunda, ağacın alt kısmı budanabilir.
Zararlılar ve Hastalıklar
Bu meyveyi sevenler sadece insanlar değil. Çok çeşitli böcek, zararlılar ve hastalıklar mango ağacını etkiler ve istila eder. Bu meyve ağacı pek çok hastalığa duyarlı olduğu için hastalığa dirençli, bodur, dayanıklı ve daha verimli olan çeşitli çeşitler geliştirilmiştir. Bu haşere ve hastalıkların çoğu, haşere yönetimi ve mantıklı mantar öldürücü, mikrop öldürücü ve bakteri öldürücü kullanımıyla kontrol altına alınabilir. Hastalıkların çoğu gölgenin tepesinden başlar ve ağacın diğer kısımlarına doğru yayılır. Bu nedenle üst yaprakları kesmek ve hastalıklı yaprakları ve dalları çıkarmak zorunludur.
Don ve Rüzgar
Mango ağaçları dona ve şiddetli rüzgarlara tahammül edemez. Ağacın etrafını malçlamak ve koruyucu bir örtü ile örtmek onu dondan koruyacaktır. Genç ağaçlar, kökler iyice yerleşene kadar kazıklarla desteklenmelidir. Muson ve bahar gibi rüzgarlı mevsimlerde de kazıklar kullanılmalıdır.
Biraz daha soğuk bölgelerde mango ağacı yetiştirmek imkansız değil. Cüce mango ağacı çeşitleri 9b-10 bölgelerinde iyi büyür, ancak don başladığında iç mekana taşınmaları gerekir. Bu cüce çeşitleri 'kınamak mangoları' olarak bilinir ve Lancetilla, nam doc mai, mallika ve a. az.
